به نام خدا
یوحنایکی از دوازده تن از حواریون حضرت عیسی مسیح بود که یکی از انجیل های دین مسیحیت که به انجیل یوحنا معروف است بدست وی نوشته شده است.همچنین یوحنا به جز کتاب انجیل دارای یک کتاب دیگر بنام مکاشفات یوحنا می باشد،این کتاب از روزهای آینده خبر داد که به زودی رخ خواهد داد[1][2]
.گفته می شود مسیح این حقایق را در یک رویا دیده و برای یوحنا تعریف کرده است.یوحنا نیز این سخنان را بصورت یک کتاب در آورده است.اکثر فسمت های این کتاب بصورت رمزی و سر بسته نوشته شده است.این کتاب تقریبا بین پانصد و پنجاه تا ششصد سال قبل از تولد رسول اکرم به وقایع نگاری آینده پرداخته است.
در مکاشفه دوازدهم این کتاب یک موضوع بسیار عجیب پیشگویی شده است :
"و علامتی عظیم در آسمان ظاهر شد: زنی که آفتاب را در بر دارد و ماه زیر پاهایش و بر سرش تاجی از دوازده ستاره است، و آبستن بوده از درد زه و عذاب زائیدن فریاد برمی آورد. و علامتی دیگر در آسمان پدید آمد که اینک اژدهای بزرگآتش گون که او را هفت سر و ده شاخ بود و بر سرهایش هفت افسر و دمش ثلث ستارگان آسمان را کشیده بر زمین ریخت. و اژدها پیش آن زن که می زائید بایستاد تا چون بزاید فرزند او را ببلعد. پس پسری را زایید که همه امت های زمین را به عصای آهنین حکمرانی خواهد کرد؛ و فرزندش به نزد خدا وتخت او ربوده شد. و زن به بیابان فرار کرد و در آنجا مکانی از برای وی از خدا مهیّا شده است تا او را مدّت هزار و دویست و شصت روز بپرورند.[3]
- در مکاشفه به تاجی با دوازده ستاره اشاره شده است که اشاره به همسر و فرزندان حضرت زهرا(س) دارد.در ادامه به اژدهایی اشاره شده است که در انتظار بلعیدن فرزند حضرت بود که اژدها موفق به بلعیدن فرزند آن زن نشد.در ادامه به فرزندی اشاره شد به نزد خدا رفته است،که می تواند به غیت حضرت مهدی از فرزندان حضرت زهرا (س) اشاره شده است.
- در ادامه اشاره شده است که زن به بیابان فرار کرد؛مکاشفات چون به آینده اشاره می کند نمی تواند به حضرت مریم(س) اشاره داشته باشد،ممکن است حال یک نقطه جالبت تر این است که در متن اشاره شده است که زن 1260 روز به صحرا فرار کرد،حضرت زهرا (س) در سال پنجم بعثت به دنیا آمدند[4] و در سال هفتم بعثت محاصره شعب ابی طالب آغاز شد[5] که سه سال به طول کشید،حال اگر 1260 روز را تقسیم بر 365 روز بنماییم مقداری تقریبا به اندازه سه سال بدست می آید.
- در ادامه به عذاب زائیدن آن زن نیز اشاره می شود،مراجعه شود به داستان حمله به منزل حضرت علی (ع) و سقط شدن فرزندشان حضرت محسن...
حال به ادامه پیشگویی توجه کنید که به انقلاب ولیعصر (عج) اشاره دارد:
و در آسمان جنگ شد : میکائیل و فرشتگانش با اژدها جنگ کردند و اژدها و فرشتگانش جنگ کردند ولی غلبه نیافتند بلکه جای ایشان دیگر در آسمان یافت نشد و اژدهای بزرگ افکنده شد، یعنی آن مار قدیمی که به ابلیس و شیطان مسمی است که تمام ربع مسکون را می فریبد. او بر زمین انداخته شد و فرشتگانش با وی انداخته شدند.
و آوازی بلند در آسمان شنیدم که می گوید: "اکنون نجات و قوت و سلطنت خدای ما و قدرت مسیح او ظاهر شد زیرا که آن مدعی برادران ما که شبانه روز در حضور خدای ما بر ایشان دعوی می کند، به زیر افکنده شد. و ایشان به وساطت خون بره و کلام شهادت خود بر او غالب آمدند و جان خود را دوست نداشتند. از این جهت ای آسمان ها و ساکنان آن شاد باشید وای بر زمین و دریا زیراکه ابلیس به نزد شما فرود شده است با خشم عظیم، چون می داندکه زمانی قلیل دارد.
وچون اژدها دید که بر زمین افکنده شد، بر آن زن که فرزند نرینه را زائیده بود جفا کرد. و دوبال عقاب بزرگ به زن داده شد تا به بیابان به مکان خود پرواز کند، جایی که از نظر آن مار، زمانی و دو زمانی و نصف زمانی پرورش می کنند. و مار از دهان خود در عقب زن، آبی چون رود ریخت تا سیل او را فروگیرد. و زمین زن را حمایت کرد و زمین دهان خود را گشاده ، آن رود را که اژدها از دهان خود ریخت فروبرد. و اژدها بر زن غضب نموده، رفت تا با باقی ماندگان ذریت او که احکام خدا را حفظ می کنند و شهادت عیسی را نگاه می دارند، جنگ کند."
- نکته در یک جای مکاشفته به عیسی مسیح اشاره می شود و در جای دیگر مکاشفه به فرزند آن زن اشاره می شود،در هیچ جای مکاشفه نیز به مریم اشاره نشده است و مرتب از یک زن نام برده می شود.بنا به روایات حضرت عیسی و حضرت ولیعصر(عج) با هم ظهور خواهند نمود و مکاشفات یوحنا نیز این مساله را تایید می کند.
- در یک جای دیگر به بره اشاره شده است،در ادامه مکاشفات یوحنا نیز به این بره اشاره شده است که بره نمادی از فرد قربانی شده است،منظور از وساطت خون بره به خون سیدالشهدا (ع) اشاره دارد.
منبع : http://miraclesofthequran.persianblog.ir/
12 امام در منابع یهود :
پیدایش باب 17 آیه 20 :
زبان عبری :
וּלְיִשְׁמָעֵאל שְׁמַעְתִּיךָ הִנֵּה ׀ בֵּרַכְתִּי אֹתֹו וְהִפְרֵיתִי אֹתֹו וְהִרְבֵּיתִי אֹתֹו בִּמְאֹד מְאֹדשְׁנֵים־עָשָׂר נְשִׂיאִם יֹולִיד וּנְתַתִּיו לְגֹוי גָּדֹול
برای مشاهده باب 17 از سفر پیدایش به لینک زیر برویید
http://wlcv.hebrewtanakh.com/genesis/17.htm
زبان انگلیسی :
As for Ishmael, I have heard you; behold, I will bless him, and will make him fruitful and will multiply him exceedingly. He shall become the father of twelve princes, and I will make him a great nation
http://biblehub.com/genesis/17-20.htm
اما شاید نکته ای که در این آیه باید متذکر شد تلفظ کلمات عبری باشد که در زیر قرار خواهیم داد و لینکی را که از همین سایت گرفته شده به همراه عکسی که گرفته شده است به شما نشان خواهیم داد
تلفظ زبان عبری :
قى لیشماعیل بیرختى اوتو قى هفریتى اوتو قى هربیتى بمئود مئود شنیم عسار نسیئیم یولید قى نتتیف لگوى گدول
برای مشاهده عکس اینجا کلیک کنید
و همچنین لینک اصلی از سایت مرجع در زیر قرار داده شده است.
http://biblehub.com/text/genesis/17-20.htm
به زبان فارسی :
اما در مورد اسماعیل نیز تقاضای تو ( عهد)اجابت نمودم و او را برکت داده داده و از نسل او را قوم بزرگی بوجود خواهم آورد که مئودمئود و 12 امیر از میان فرزندان او بر خواهند خواست
در اینجا شیطنت باعث شده که کلمه בִּמְאֹ֣ד מְאֹ֑ד (بمئود مئود) را جدا کرده و سپس معنی کردند
که خدا در آیه 13 سوره مائده می فر ماید یُحَرِّفُونَ الْکَلِمَ عَن مَّوَاضِعِهِ یعنی کلمات را از مواضع خود تحریف مىکنند
خوب می دانیم که کتاب یهودیان و مسیحیان مثل ما مسلمان نیست که ما قرآن را به زبان اصلی که نازل شده می خوانیم و ترجمه آن نیز کنار آن می باشد ولی کمتر کسی از یهودیان و مسیحیان از زبان اصلی این کتاب که عبری است آشنایی دارند و کتاب مقدس به طور جداگانه به زبان های دیگر ترجمه می شود و خواننده کتاب هر ترجمه ای که از این کتاب می شود را قبول می کند حال ببیند که این کلمه בִּמְאֹ֣ד מְאֹ֑ד با تلفظ بمدمد را چه طوری معنی کردند وقتی این دو کلمه را جدا کردند هر دو قسمت این کلمه را به exceedingly ترجمه کردند یعنی بحد زیاد
حال اگر این کلمه را به هم وصل کنیم می شود بمئودمئود از انجا که ریشه زبان عبری و عربی یکیست این آیه از سفر پیدایش به این معنی است
اما در مورد اسماعیل نیز تقاضای تو ( عهد)اجابت نمودم و او را برکت داده داده و از نسل او را قوم بزرگی بوجود خواهم آورد که مئودمئود (محمد) و 12 امیر از میان فرزندان او بر خواهند خواست
البته شیطنت به همین جا ختم نمی شود در حالی که کلمه « נְשִׂיאִם֙ » در این آیه امیر و یا رئیس در فارسی ترجمه شده است در حالی که در سفر پیدایش باب 23 آیه 6 همین کلمه البته به شکل مفرد آمده است که حضرت ابراهیم (ع) می خواهند برای حضرت سارا مقبره ای بخرند که در جواب مردم به ایشان می گویند:
« ای مولای من، سخن ما را بشنو. تو در میان ما رئیس خدا هستی. در بهترین مقبره‌های ما میت خود را دفن کن. هیچ کدام از ما، قبر خویش را از تو دریغ نخواهد داشت که میت خود را دفن کنی »
برای دیدن تلفظ و معنایی که در انگلیسی به کار رفته به لینک زیر مراجعه کنید و با لینکی که از باب 17 آیه 20 قبلا قرار داده شده مقایسه کنید
http://biblehub.com/text/genesis/23-6.htm
اما چرا مردم به حضرت ابراهیم (ع) گفتند تو رئیس خدای ما هستید شاید معنای این کلمه در قرآن نهفته باشد که طبق آیه 124 سوره بقره حضرت ابراهیم (ع) به مقام امامت رسیده اند
إِنِّی جَاعِلُکَ لِلنَّاسِ إِمَامًا
پس با این اوصاف شاید معنی درست کلمه « נְשִׂיאִם֙ » امام باشد نه این معناهایی که با هزار حقه بازی عوض شده است و همچنین حضرت اسماعیل در آیه 124 سوره بقره درخواستی می کند :
قَالَ وَمِن ذُرِّیَّتِی
از دودمان من ( نیز امامانی قرار بده! )
که در جواب خداوند می فرماید:
قَالَ لاَ یَنَالُ عَهْدِی الظَّالِمِینَ
خداوند فرمود: «پیمان من ، به ستمکاران نمی رسد!
بلی تقاضای حضرت ابراهیم در آیه 124 سوره بقره در سفر پیدایش باب 17 آیه 20 جواب داده شده است
12 امام در منابع اهل سنت :
«َتَلَقَّى ءَادَمُ مِن رَّبِّهِ کلَِمَاتٍ فَتَابَ عَلَیْهِ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِیم»
ترجمه:« آدم از پروردگارش کلماتی فرا گرفت. پس خدا توبه او را بپذیرفت، زیرا توبه پذیر و مهربان است. »
منظور از کلمات چی هست ؟
وقتی میریم تفاسیر شیعه رو میخونیم میبینیم حضرت آدم این کلمات رو گفته تا خداوند او را بخشیده
این کلمات: «الهی یا حمید به حق محمد،الهی یا عالی به حق علی،الهی یا فاطر به حق فاطمه،الهی یا محسین به حق الحسن،الهی یا قدیم الاحسان به حق الحسین»
سوال : : مفسر شیعی گفته چه فایده ای داره؟
1.مستدرک الصحیحین،ج2،ص615.
2.درالمنثور،ج1،ذیل آیه ی 37 سوره بقره(نوشته جلال الدین سیوطی).
3.کنزل العمال،ج1،ص234.
احزاب 33 :
و در خانه های خود بمانید ، و همچون دوران جاهلیّت نخستین ( در میان مردم ) ظاهر نشوید ، و نماز را برپا دارید ، و زکات را بپردازید ، و خدا و رسولش را اطاعت کنید خداوند فقط می خواهد پلیدی و گناه را از شما اهل بیت دور کند و کاملًا شما را پاک سازد.
اصحاب عبا (اصحاب کسا یاآل کسا )، عنوانی است که برای محمد، علی، فاطمه و دو فرزند آنان حسن و حسین به کار می‌رود
ذیل آیه موافق اخبار شیعه و اهل سنت راجع به شخص پیغمبر و علی و فاطمه و حسنین علیهم السّلام است ( الهی قمشه ای )
بخاری از جابر بن سمره نقل کرده که:
پیامبرفرمود: (پس از من) دوازده امیر خواهند بود. سپس سخنی فرمود که آن را نشنیدم. پدرم گفت: رسول خدا(ص) فرمود: همه آنان از قریشند.
1.زمانیکه حضرت مریم (س) کلمات را تصدیق کرد (آل عمران آیه 45) حضرت عیسی (ع) را به او دادند.
2. زمانیکه حضرت زکریا (ع) کلمات را تصدیق کرد (آل عمران آیه 39) حضرت یحیی (ع) را به او دادند.
3. زمانی که نوح (ع) کشتی خود را برروی آب دید به کلمات قسم خورد که خداوند مراقب او باشد.
4. زمانی که سلیمان نبی (ع) خداوند به کلمات قسم می دهد که شکر گذار او باشد.
و غیره
حالا آیا امامت مقام بیشتری دارد یا پیامبری ؟
آیه 124 سوره بقره:
« وَ إِذِ ابْتَلىَ إِبْرَاهِمَ رَبُّهُ بِکلَِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قَالَ إِنىِّ جَاعِلُکَ لِلنَّاسِ إِمَامًا قَالَ وَ مِن ذُرِّیَّتىِ قَالَ لَا یَنَالُ عَهْدِى الظَّالِمِین»
ترجمه:
« و چون ابراهیم را پروردگارش با کلماتى بیازمود، و وى آن همه را به انجام رسانید، [خدا به او] فرمود: «من تو را پیشواى مردم قرار دادم.» [ابراهیم] پرسید: «از دودمانم [چطور]؟» فرمود: «پیمان من به بیدادگران نمىرسد.»
آزمون بسیار بزرگی که خداوند حق تعالی از حضرت ابراهیم –علیه السلام- گرفت سربریدن حضرت اسماعیل –علیه السلام- بود قبل از آنکه حضرت ابراهیم -علیه السلام- به مقام امامت برسد به مقامهای رسول ، نبی و خلیل رسیده بود ؛ بعد از این آزمایش خداوند یه هدیه جدید بهش داد " قَالَ إِنىِّ جَاعِلُکَ لِلنَّاسِ إِمَامً " گفت مبارکت باشه چی شدی؟!! امام شدی.
یعنی ابراهیم اولی العزم قبلش امام نبود ، امام رو از مخیلاتم بدست نیاوردم ، آیه قرآن داریم در مورد مقام امامت یعنی پیغمبر مقامش از امامت پایین تره ، پیامبر ما امام بود.
و اما در قرآن خداوند به صراحت اعلام میدارد چنانچه جانشین خود را حضرت علی ع اعلام نفرمایی رسالت خود را انجام نداده ای :
وقتی پیامبر در روز پنجشنبه، هجدهم ماه ذیحجه به غدیر خم رسیدند، جبرئیل بر حضرتش نازل شد و آیه 67 سوره مائده را در مورد نصب امیرالمومنین علی خواند:
«یا ایها الرسول، بلغ ما انزل الیک من ربک، فان لم تفعل فما بلغت رسالته و الله یعصمک من الناس...» ای پامبر! آنچه از سوی پروردگارت بر تو نازل شده ابلاغ کن، اگر انجام ندادی، رسالت او را ابلاغ نکردی و خداوند تو را از مردمان حفظ خواهد کرد.»
جالب است بدانید مرحوم علامه امینی در جلد اول کتاب «الغدیر» نام سی نفر از دانشمندان اهل سنت را آورده است که گفته اند: این آیه در روز غدیرخم در مورد علی بن ابیطالب نازل شده، نشانی کتاب ها حتی شماره صفحه کتابی که از آن نقل شده در کتاب الغدیر نوشته شده است.
دومین آیه، آیه سوم از سوره مبارکه مائده است. پس از سخنان پیامبر هنوز مردم متفرق نشده بودند که جبرئیل نازل شد و این آیه را آورد:
«الیوم اکملت لکم دینکم و اتممت علیکم نعمتی و رضیت لکم الاسلام دینا» امروز دین شما را کامل ساخته و نعمتم را بر شما تمام کردم و به این که دین شما دین اسلام باشد، راضی شدم.
در این مورد نیز توجه کنید، در همان کتاب «الغدیر» نام 16 نفر از دانشمندان اهل سنت با ذکر کتاب و اشاره به صفحه مورد نظر آمده است که همگی آن ها فرموده اند: این آیه در روز غدیرخم بعد از نصب علی بن ابیطالب به وسیله رسول خدا نازل شده است.(الغدیر،ج 1، ص230)
جالب تر از همه این است که وقتی سخنان پیامبر تمام شد، مردی به نام «جابر بن نضر» یا بنا به گفته برخی به نام «حارث بن نعمان» حضور پیامبر آمده عرض کرد: یا محمد! به ما دستور دادی، به یگانگی خداوند و پیامبری تو شهادت دهیم و از ما خواستی نماز و روزه، حج و زکات انجام دهیم، همه را پذیرفتیم. ولی به این مقدار بسنده نکردی و امروز، پسر عمویت «علی» را بر ما گماردی و او را به همه ما ترجیح دادی و فرمودی: «من کنت مولاه فعلی مولاه». آیا آنچه گفتی از سوی خداوند بود یا خواست خودت؟ رسول خدا فرمودند: سوگند به آن خدایی که جز او معبودی نیست، آنچه گفتم به دستور خداوند بوده است. آن مرد با ناراحتی پشت به رسول خدا نموده و رفت تا بر شترش سوار شود ولی در بین راه با خدا چنین مناجات کرد: بار خدایا اگر آنچه (محمد) می گوید حق است، فرمان بده از آسمان بر ما سنگ ببارد یا عذابی دردناک به سوی ما روانه ساز، این جمله را گفت، هنوز به شترش نرسیده بود که ناگاه سنگی از آسمان فرود آمد و سر او را نشانه گرفت، از مغز سر وارد بدنش شد و از پایین بیرون آمد و او را در جا کشت و به دنبال آن این آیات از سوره معارج نازل شد:
«سئل سائل بعذاب واقع، للکافرین لیس له دافع، من الله ذی المعارج»(معارج، ص 103) سائلی از خداوند بزرگ طلب عذاب کرد، عذابی که بلافاصله واقع شد و هیچ قدرتی آن عذاب را از کافران نمی تواند دفع کند.(الغدیر،ج1،ص 239)
مرحوم علامه امینی نام 30 نفر از دانشمندان اهل سنت را با نام کتاب و شماره صفحه ذکر می کند که تمامی آن ها گفته اند: این آیات در روز «غدیرخم» و بعد از گفتار آن مرد نازل شده است.
این مطلب، برگرفته از کتاب «برگی زرین از فضائل امیرالمومنین»، حجت الاسلام و المسلمین علی تهرانی است.
حمید
