و ذوالنون را [یاد کن] آنگاه که خشمگین رفت و پنداشت که ما هرگز بر او قدرتى نداریم تا در [دل] تاریکیها ندا درداد که معبودى جز تو نیست منزهى تو راستى که من از ستمکاران بودم 87 انبیاء
فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَنَجَّیْنَاهُ مِنَ الْغَمِّ وَکَذَلِکَ نُنجِی الْمُؤْمِنِینَ ﴿۸۸﴾
پس [دعاى] او را برآورده کردیم و او را از اندوه رهانیدیم و مؤمنان را [نیز] چنین نجات مىدهیم (۸۸)
و مومنان را چنین نجات میدهیم !!!!!
غمگین شدید میگن ذکر حضرت یونس رو در شکم ماهی بخونید
(لَّا إِلَهَ إِلَّا أَنتَ سُبْحَانَکَ إِنِّی کُنتُ مِنَ الظَّالِمِینَ )
داستان حضرت یونس : me
یونس بن متی، ملقب به «ذوالنون»، از پیامبران بنی اسرائیل بود که پس از حضرت سلیمان بر مردم نینوا مبعوث گشت.
یونس بن متی، ملقب به «ذوالنون»، از پیامبران بنی اسرائیل بود که پس از حضرت سلیمان بر مردم نینوا مبعوث گشت.
نام یونس چهار بار و لقبش، ذوالنون، یک بار در قرآن آمده و سوره ای نیز به نام او در قرآن وجود دارد.
قصه قرآنی یونس علیه السلام موجز و مختصر است؛ ولی در احادیث اهل بیت با بسط و تفصیل بیش‌تری بازگو شده است.
خلاصه زندگی او چنین است:
حضرت یونس علیه السلام پیوسته قوم خود را به دین خدا دعوت می کرد ولی آنان نمی‌پذیرفتند. سرانجام آنها را نفرین کرد و از خداوند درخواست عذاب نمود.
هنگامی که وقت عذاب نزدیک شد، از شهر بیرون رفت؛ ولی پس از سه روز به شهر بازگشت و مشاهده کرد که عذاب الاهی نازل نشده و مردم شهر در حال زندگی عادی هستند.
یونس علیه السلام خشمگین از نیامدن عذاب، به سوی دریا رفت و سوار کشتی شد. طوفانی درگرفت و کشتی در آستانه غرق قرار گرفت. بار کشتی را سبک‌تر کردند ولی فایده‌ای نداشت. قرار شد طبق رسم آن زمان، به قید قرعه، یکی از مسافران را به دریا بیندازند. قرعه به نام یونس افتاد و او به دریا افکنده شد. نهنگی ( ماهی یونس ) او را بلعید و او به اعجاز الاهی سه روز در شکم ماهی زنده ماند تا سرانجام از شکم نهنگ خارج شد و به ساحل افتاد.
دلیل نازل نشدن عذاب بر قوم یونس این بود که پس از خروج یونس از شهر، روبیل، عالم قوم یونس، وقتی نشانه‌های عذاب را دید از مردم خواست به خداوند پناه برند، از رفتار خود توبه کنند و با گریه و زاری دست به دعا بردارند. آنها چنین کردند و خداوند بر آنان ترحم نمود و عذاب را از آنها برداشت.
قبر یونس به احتمال زیاد در شهر کوفه در کنار رود فرات است و گنبد و بارگاهی دارد.
منابع:
اعلام قرآن خزائلی، ص 687؛ تاریخ الانبیاء، رسولی محلاتی
